İki can dostu, 1940’lı yılların kolejini anlatıyor.
Dr. Emel Akaltın, “Hiç bir insanın diğerinden farklı olmadığını anladım. Öğrendiğim en önemli şey budur,” diyor.  

 

Emel Akaltın Üsküdar, 1928 İstanbul doğumlu. Jinekolog doktor. Altunizade’deki baba evinde, eşi ile emekliliğin tadını çıkartıyor. Son derece dinç. Eşi de öyle. Kendisini evinde ziyaret ediyoruz. 

Yanında sınıf arkadaşı ''Necla Çapraşık Taşhan'' var. Kendisi Işık Lisesi’nin İngilizce öğretmeni. O da emekli. Sınıfın yaramaz kızı olarak bilinirmiş. Öğretmenliği boyunca, ÜAA’dan öğrendiklerini uyguladığını söylüyor. Bu yüzden de başarılı olmuş ve öğrencileri tarafından sevilmiş. Emekli olurken öğrenciler kendilerine bir kutu şeker almışlar, yanına da bir kart iliştirip üzerine, “Bize İngilizce öğrenmeyi şeker kadar tatlı kıldınız,” yazmışlar. 

Peki,  okuldan ilginç bir anısı var mı? 

Olmaz mı? Bahçedeki Hollanda ineklerini anlatıyor ve görevlilerin öğrenciler için her gün taze süt sağdıklarını söylüyor. 

Emel Akaltın, sınıfta Tomboy lakabıyla anılırmış. Erkek Fatma yani. Pek çok etkinlikte erkek kılığına girmiş. Ama aynı zamanda, ilk evlenenlerden biri olarak herkesi şaşırtmış. 

Klasik sorumuzu soruyoruz: Okul size ne kazandırdı? “Söyleşiye geleceğinizi söylediğinizden beri bunu düşünüyorum,” diyor ve anlatıyor:

“Okulda öğrendiğim en önemli şey, benim diğer insanlardan farklı olmadığım... Öğretmen de olsa, müdür de olsa, başbakan da olsa, bütün insanlar eşittir. Kimseden çekinmem. Kimseyi tabu olarak görmem. ‘Ben sana hürmet edeceğim, sen bana hürmet edeceksin’. Bana en çok bunu öğretti. Okulda, herkese isimleriyle hitap edilirdi. Öğretmenim, hocam denmezdi.”
 

“Gerçekten de ne kadar önemli,” diye düşünürken, sözü Necla Çapraşık alıyor ve okulun çok kültürlü yapısına dikkat çekiyor: “Müslüman-Hıristiyan ayrımı bilmezdik. Hepimiz kardeş gibiydik.”

İsmet Kabaağaçlı Noonan’ın Anılar Akın Akın adlı kitabında pek çok yeri ve zamanı ziyaret ediyorsunuz. Babası, Halikarnas Balıkçısı’nı ve onlarca ünlü ismi anlatıyor. Dünün ACI’lı genç kızı bizi olağandışı bir “Mavi Yolculuk”a çıkartıyor.

 

“Her kitap bir yolculuktur,” derler. Anılar Akın Akın ise yaşam sevgisiyle dolu kocaman bir yüreğin, geçmişine yaptığı birçok yolculuktan oluşuyor. Çok duru bir dille kaleme alınmış olup kısa bir sürede üç baskı yapan kitabın akıp giden sayfalarında pek çok yeri ve zamanı ziyaret ediyor, pek çok tanıdık, arkadaş, dost ve aydınla karşılaşıyorsunuz.

Sayfalar boyunca İstanbul, Büyükada, Şakir Paşa Köşkü, Şişli Bomonti’deki apartman, Nişantaşı İlkokulu, Arnavutköy Kız Koleji, İzmir Amerikan Kız Koleji, Köprü, Ayşe Mayda’nın evi, Hatay Merhaba Apartmanı, Adana, Side, gemiyle Akdeniz ve okyanusu geçiş, Boston, Sacramento, San Fransisco ve diğer Amerika seyahatleri, 1946’daki “Fenomen Mavi Yolculuk”la başlayıp arkası gelen mavi yolculuklar, Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir ve tüm fertleriyle Şakir Paşa ailesi, Noonanlar, aile dostları Sabahattin Ali, Sabahattin Eyüboğlu, Ruhi Su, Azra Erhat, Safiye Ayla ve başkaları, sonra çocuklar, torunlar, arkadaşlar, komşular, Bodrum, Bodrum, hep Bodrum ve anılar, anılar, hep anılar var... Fazla uzatmayalım, İsmet Noonan’ı yakından tanımak istiyorsanız bu kitabı okuyun demekten başka bir şey söyleyemiyoruz. (Menekşe Badioğlu Erdik)